Воинская часть 1091 стрелковый полк 324 стрелковой дивизии
Кедич Флор Матвеевич
Дата рождения: __.__.1902
Место призыва: Осиповичский РВК, Белорусская ССР, Могилевская обл., Осиповичский р-н, д.Лочин
Дата поступления на службу: __.06.1944
Воинское звание: красноармеец
Воинская часть: 1091 сп 324 сд 50 А 3 БелФ
Наименование награды: Медаль «За отвагу»
Приказ подразделения
№: 23/н от: 26.05.1945
Издан: 1091 сп 324 сд 50 А 3 Белорусского фронта
Трагедия деревни Лочин.http://pamyat-osipovichi.by/tragediya-derevni-lochin/
7 мая 1944 г. немецко-фашистские захватчики оцепили деревню, согнали всех жителей деревни в 4 дома и в бани, избивали их, а после чего забили наглухо окна и двери и зажгли дома с живыми жителями. Стон и крик стал слышен за 4-5 км. Здесь погибло и варварски замучено 232 чел. в деревне. Из них стариков от 50 до 70 год — 31 человек, детей от 1 до 6 год — 11 человек, детей от 6 до 14 год — 32 человека.
Из воспоминаний уроженца деревни Юрия Константиновича Кедича:
Дзень 7 мая 1944 г. выдаўся сонечным, цёплым. Лясны лагер жыў сваім жыццём. Нішто пе прадказвала бяды. Раптам на ўскрайку лесу пачулася страляніна: немцы! Дарослыя разгубіліся і ўсхваляваліся, началася мітусня, усе кінуліся ў бок, адваротны стрэлам. Я з малодшым брацікам таксама пабег. Сэрца разрывалася ад страху. Мы беглі ў бок Выжараў (так называецца унікальнас ўрочышча, дзе пасярод балотнай расліннасці размешчаны вялікія азярыны вады).
Аўтаматныя чэргі раздаваліся ўсё бліжэй і бліжэй. Рызыкуючы патануць у багне, мы кінуліся ў глыб урочышча, выбіліся з сіл, апусціліся па горла ў ваду і прытаіліся за лазовым кустом. Скрозь дрэвы было бачна, што немцы ідуць у наш бок. Адзін з іх у гумавых ботах ужо дайшоў да першай азярыны і раптам праваліўся ў яе. Другі падаў яму руку і выцягнуў на сушу. Відаць, перспектыва загінуць у багне не вельмі радавала карнікаў. Яны рушылі ў абход Выжараў і гэта нас выратавала. Як толькі стрэлы пачалі аддаляцца, мы прыйшлі да высновы, што ланцуг накіраваўся ў бок вёскі.
Холад прымусіў нас вылезці з вады. Зуб на зуб не пападаў. Адзенне было вільготным, цяжкім. Вырашылі ісці ў бок шалашоў на Стрэлку. Па дарозе сустрэлі старога па прозвішчы Вярхавень. Ён схаваўся ў балотны мох і дзякуючы гэтаму ўцалеў. Стары параіў нам адціснуць вопратку, што мы і зрабілі. Мо ад гэтага, а мо ад шпаркай хады нам пацяплела. Неўзабаве мы апынуліся ля шалашоў, дзе ўжо былі і дарослыя мужчыны. 3 боку вёскі чуліся стрэлы. Мяне падсадзілі на высокую хвою, каб я залез на вершаліну і паглядзеў, што там робіцца. Усё, што бачыў, я перадаваў уніз.
Крыху пазней ад людзей, якім удалося збегчы з калоны, што гналі ў Пагарэлае, стала вядома наступнае. Блакіраваўшы вёску, карнікі сагналі ўсіх жыхароў у цэнтр і прапанавалі старым і дзецям адысці ў бок, маўляў, для таго, каб адвезці іх у гарнізон на машынах. Астатнім было прапанавана ісці пешшу. Як толькі гэта калона рушыла ў бок Пагарэлага, старым і дзецям было загадана зайсці ў дамы. Першыя ішлі дабравольна, астатніх заганялі. Потым зачынілі дзверы і падпалілі. Дзядулі і бабулі гарэлі разам з любімымі ўнукамі…
Выжил / пропал без вести / погиб:
выжил
Близкий:
нет
Дата и время создания карточки:
2022-09-02 10:29:34
Дата и время последнего изменения:
2022-09-02 15:09:44
При использовании материалов сайта ссылка на www.pobeda1945.su обязательна.